Σε μια μάλλον ήσυχη γωνιά της βόρειας Ευρώπης καταγράφεται μια παράδοξη γεωπολιτική «ανωμαλία». Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς το γεγονός ότι τα σύνορα, ανάμεσα σε δύο χώρες, περνούν μέσα από τα σπίτια; Είναι το μέρος όπου μπορεί κάποιος να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με τον ή τη σύντροφό του αλλά ταυτόχρονα να κοιμούνται σε… διαφορετικές χώρες. Ένα μέρος όπου κάποιοι… μετακινούν τις εισόδους των σπιτιών τους, για να αξιοποιήσουν τις πολεοδομικές ή οικονομικές ευκαιρίες που η μία χώρα προσφέρει και η άλλη όχι.
Κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο, η πόλη Baarle-Nassau της Ολλανδίας φιλοξενεί περίπου τριάντα βελγικούς «θύλακες», γνωστούς ως Baarle-Hertog. Αν δει κανείς την περιοχή στον χάρτη, το γεωπολιτικό παράδοξο εμφανίζεται ξεκάθαρο μπροστά στα μάτια του.
Κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο, η πόλη Baarle-Nassau της Ολλανδίας φιλοξενεί περίπου τριάντα βελγικούς «θύλακες», γνωστούς ως Baarle-Hertog. Αν δει κανείς την περιοχή στον χάρτη, το γεωπολιτικό παράδοξο εμφανίζεται ξεκάθαρο μπροστά στα μάτια του.
Αυτό το μπέρδεμα έχει τις ρίζες του στον Μεσαίωνα, τότε που κομμάτια γης διανέμονταν ανάμεσα σε δύο ντόπιες αριστοκρατικές οικογένειες. Το Baarle-Hertog ανήκε κάποτε στον δούκα του Brabant (hertog στα ολλανδικά σημαίνει δούκας, εξηγεί το BBC), ενώ το Baarle-Nassau ήταν ιδιοκτησία του Οίκου των Nassau. Όταν το Βέλγιο διακήρυξε την ανεξαρτησία του από την Ολλανδία, το 1831, οι δύο πλέον χώρες είχαν να διαχειριστούν το άλυτο γεωπολιτικό τους πρόβλημα. Ήταν όμως τόσο μπερδεμένο, που τα καθεστώτα που ακολούθησαν απέφυγαν να βρουν πραγματική λύση. Τα σύνορα δεν οριστικοποιήθηκαν παρά το 1995, όταν το τελευταίο κομμάτι της περιβόητης «no man’s land» δόθηκε στο Βέλγιο.
Με την πρώτη ματιά, είναι δύσκολο να διακρίνει ποιο μέρος ανήκει σε ποια χώρα, καθώς η εικόνα παραπέμπει σε μια συνηθισμένη μικρή ολλανδική πόλη. Σχεδόν τα τρία τέταρτα των περίπου 9.000 κατοίκων της είναι κάτοχοι ολλανδικού διαβατηρίου, και η ολλανδική δημοτική αρχή κατέχει το μεγαλύτερο μέρος της γης- περίπου 76 τετραγωνικά χιλιόμετρα έναντι μόλις 7,5 της βελγικής.
Με την πρώτη ματιά, είναι δύσκολο να διακρίνει ποιο μέρος ανήκει σε ποια χώρα, καθώς η εικόνα παραπέμπει σε μια συνηθισμένη μικρή ολλανδική πόλη. Σχεδόν τα τρία τέταρτα των περίπου 9.000 κατοίκων της είναι κάτοχοι ολλανδικού διαβατηρίου, και η ολλανδική δημοτική αρχή κατέχει το μεγαλύτερο μέρος της γης- περίπου 76 τετραγωνικά χιλιόμετρα έναντι μόλις 7,5 της βελγικής.
Στη συνέχεια όμως, μπορεί κανείς να εντοπίσει τις διαφορές. Για παράδειγμα τη σήμανση στα πεζοδρόμια- λευκοί σταυροί με τα γράμματα NL (Netherlands) από τη μία πλευρά, Β (Belgium) από την άλλη- αλλά και τα σπίτια που φέρουν τη σημαία της αντίστοιχης χώρας.
Τα ολλανδικά σπίτια έχουν πιο ομοιόμορφη εικόνα σε σχέση με τα βελγικά, τα πεζοδρόμια είναι στολισμένα με περιποιημένα δέντρα. Οι βελγικές περιοχές έχουν περισσότερη ποικιλία στην αρχιτεκτονική και στην όψη τους.
Τα ολλανδικά σπίτια έχουν πιο ομοιόμορφη εικόνα σε σχέση με τα βελγικά, τα πεζοδρόμια είναι στολισμένα με περιποιημένα δέντρα. Οι βελγικές περιοχές έχουν περισσότερη ποικιλία στην αρχιτεκτονική και στην όψη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου