Πού πάνε οι υπολογιστές όταν πεθαίνουν;

Στην επαρχία Γκίου, στη πόλη Σαντόου της νότιας Κίνας, οι σωροί των σκουπιδιών από ηλεκτρονικές συσκευές και πλαστικά αγγίζουν επικές διαστάσεις. Και φυσικά δίνουν δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους που εργάζονται στον τομέα. Πολλοί από αυτούς εξειδικεύονται στην ανακύκλωση τηλεφωνικών συσκευών, άλλοι στο πλαστικό, ενώ όσοι διαθέτουν καλύτερο εξοπλισμό συγκεντρώνουν χαλκό και ασήμι από κάθε τύπο ηλεκτρονικής συσκευής.
Μέχρι το 2013 η όλη εργασία πραγματοποιούνταν με τρόπο εξαιρετικά επισφαλή σε εργαστήρια εγκατεστημένα στα ισόγεια διαφόρων κτιρίων. Επρόκειτο για επιχειρήσεις κατεξοχήν οικογενειακές, που είχαν κυρίως έναν και βασικό στόχο: το μέγιστο κέρδος. Και παρόλο που πριν από μία πενταετία οι αρχές είχαν αποφασίσει τη συνένωση των 1.200 

εργαστηρίων της περιοχής σε 29 εταιρείες μεγαλύτερου μεγέθους και τη μεταφορών εκείνων που προέκυψαν σε ένα άλλο βιομηχανικό πάρκο αφιερωμένο στην ανακύκλωση, η επαρχία Γκίου εξακολουθεί να ζέχνει… καμένο πλαστικό και πολλές επιχειρήσεις της να λειτουργούν παράνομα. 

Ίσως όμως όχι για πολύ ακόμα. Από την 1η Ιανουαρίου του 2018 έχει τεθεί σε ισχύ μια κυβερνητική οδηγία η οποία απαγορεύει την εισαγωγή στο εξής 24 ειδών αποβλήτων ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται διάφοροι τύποι 

πλαστικών, χαρτιού και υφάσματος. Από τη δεκαετία του ογδόντα ο ασιατικός κολοσσός ήταν ο βασικός αγοραστής αυτού του είδους αποβλήτων που προέρχονταν σε γενικές γραμμές από ανεπτυγμένες χώρες. Στο σύνολο, το 2015 η Κίνα εισήγαγε 46 τόνους αποβλήτων οι οποίοι, αφού ανακυκλώθηκαν, απορροφήθηκαν στην αγορά της χώρας ως πρώτες ύλες. Το 2016 το 56% όλων των αποβλήτων που διακινήθηκαν σε όλο τον κόσμο κατέληξαν εκεί. Ως αποτέλεσμα, στην επαρχία Γκίου η απουσία των κατάλληλων υποδομών αλλά και η 

συσσώρευση υπερβολικά μεγάλου όγκου σκουπιδιών είχε τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις ‒στην επαρχία αυτή της Κίνας τα ποτάμια έχουν μαύρο χρώμα! ‒ με πολύ ανησυχητικές επιπτώσεις για την υγεία του πληθυσμού ‒ η Γκίου έχει πολύ υψηλούς δείκτες εμφάνισης καρκίνου στον πληθυσμό.
Σύμφωνα με την China Daily «η απαγόρευση θα συμβάλει στη μείωση των περιβαλλοντικών ρύπων που προκαλούν αυτά τα απόβλητα και επίσης θα αναβαθμίσει τη δυνατότητα ανακύκλωσης της χώρας σε απόβλητα που παράγει 

πλέον και η ίδια». Κι αυτό γιατί μπορεί η Κίνα να μη φτάνει τα 300 εκατομμύρια αποβλήτων που παράγονται ετησίως στις ΗΠΑ, αλλά τις πλησιάζει με γοργούς ρυθμούς - το 2017 παρήγε 190 εκατομμύρια, λόγω της αύξησης της κατανάλωσης, σε συνδυασμό με παράγοντες όπως είναι η άνοδος του ηλεκτρονικού εμπορίου, που καθιστά αναγκαία τη χρήση υλικών κατάλληλων για τη συσκευασία.
Από την άλλη, η απαγόρευση του Πεκίνου έχει αφήσει στην ουσία στον αέρα μια εξαιρετικά κερδοφόρα δραστηριότητα, για την οποία όλες οι πλευρές είναι πολύ καλά ενημερωμένες. Άλλωστε, «αν οι αναπτυγμένες χώρες κατάφεραν να πετύχουν ένα καθαρότερο περιβάλλον δεν οφείλεται στη θέσπιση αυστηρότερων περιβαλλοντικών νόμων, αλλά στη μεταφορά σε αναπτυσσόμενες χώρες της διαδικασίας ανακύκλωσης αλλά και παραγωγής προϊόντων εξαιρετικά επιβλαβών για το περιβάλλον» εξηγεί ο Ξου Μπιν, καθηγητής της Διεθνούς Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων Κίνας-Ευρώπης CEIVS.
Ήδη πάντως, η απόφαση της Κίνας να επιβάλλει περιορισμούς στην εισαγωγή των αποβλήτων για ανακύκλωση έχει προκαλέσει το χάος και στις βρετανικές αρχές, αφού αρκετοί τόνοι αποβλήτων θα πρέπει να καούν στη Βρετανία. Ο Σάιμον Έλιν, επικεφαλής της Ένωσης Ανακύκλωσης της Βρετανίας, έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και την ανάγκη για άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.