Panipat, η «Πρωτεύουσα των Ρεταλιών» όλου του κόσμου στον βορρά της Ινδίας

Τα φθαρμένα που μπορούν, ωστόσο, να φορεθούν, συνήθως προσφέρονται μέσω των όποιων αρμόδιων οργανώσεων στους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη ή φιγουράρουν στις βιτρίνες των vintage καταστημάτων. Που καταλήγουν, όμως, τα ρούχα που κανένας δεν θέλει ή δεν μπορεί να φορέσει, πόσο μάλλον ν’αγοράσει; Στην Πανιπάτ, είναι η απάντηση, την αποκαλούμενη «Πρωτεύουσα των Ρεταλιών» όλου του κόσμου στον βορρά της Ινδίας. Κάθε μέρα –προσδιορίζει το BBC– «η πόλη της ομόσπονδης πολιτείας Χαρυάνα δέχεται εκατοντάδες τόνους χρησιμοποιημένων ρούχων από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ». Όλοι όσοι δραστηριοποιούνται στον εν λόγω τομέα μιλούν για ρούχα «ακρωτηριασμένα». Η Ινδία είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες εισαγωγές μεταχειρισμένων ρούχων στον κόσμο ενώ ακολουθεί η Ρωσία και το Πακιστάν. 

«Εισάγονται σε δύο διαφορετικές κατηγορίες: τα ακρωτηριασμένα και εκείνα που μπορούν ακόμα να φορεθούν. Όσον αφορά αυτήν την δεύτερη κατηγορία και με στόχο την προστασία των εγχώριων παραγωγών, οι εισαγωγείς χρειάζονται μια άδεια από το κράτος. Πρέπει να εγγυηθούν ότι δεν θα επαναπροωθήσουν τον ρουχισμό στη χώρα προς αποφυγή του ανταγωνισμού», εξηγεί το BBC.
Τα ενδύματα χωρίζονται σε στοίβες ανάλογα με το χρώμα. Στην συνέχεια «μια μηχανή 

αναμειγνύει τα λινά, τα μεταξωτά, τα βαμβακερά και κάθε είδους συνθετικά υφάσματα όπως το πολυέστερ δημιουργώντας ένα ενιαίο νήμα» που χρησιμοποιείται για τη ραφή κουβερτών, κυρίως, που μοιράζονται κατά τη διάρκεια φυσικών καταστροφών όπως τσουνάμι, κυκλώνες και σεισμοί ή πωλούνται σε χαμηλές τιμές στους φτωχότερους. Τελικός προορισμός τους είναι, συνήθως, η Αφρική. Tο κόστος εισαγωγής των κλωστοϋφαντουργικών απορριμάτων είναι χαμηλό αλλά η εξαγωγή τους προϋποθέτει την επιβολή δασμών ενώ υπάρχει πάντα και ένα κόστος, παρότι χαμηλό, εργασίας, αποθήκευσης και μεταφοράς των προϊόντων.