Ο λόγος για το Matthew Herbert που είχε τη φαεινή ιδέα να φτιάξει δίσκους πανομοιότυπους με τα κλασικά βινύλια, με τη διαφορά όμως ότι τους κατασκεύασε με τορτίγιες, κομμάτια πατάτας, σελινόριζας και μελιτζάνας ενώ χρησιμοποίησε κανονικά πικ- απ και ηχοσύστημα προκειμένου να… ενισχύσει τον ήχο που- ας πούμε ότι- παρήγαγαν. Ο ίδιος μάλιστα εξηγώντας στο Vinyl Factory το εγχείρημά του, υποστηρίζει ότι «όλες οι μεγάλες στιγμές στην αναλογική ηχογράφηση σε studio προέκυψαν όταν κάποιοι αναρωτήθηκαν τι θα συνέβαινε αν έκαναν αυτό, εκείνο, το άλλο»…
Οι προαναφερόμενες τροφές μπορεί να είχαν μορφή πανομοιότυπη με των βινυλίων όμως προφανώς ο «ήχος» τους δεν έμοιαζε με κανονικό… Εξάλλου, δεν ήταν αυτός ο σκοπός του εν λόγω project, που ονομάστηκε «Edible Records» (εδώδιμοι δίσκοι) αφού ο Herbert ήθελε ουσιαστικά να προκαλέσει ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης στο κοινό σχετικά με το φαγητό. Εννοείται βέβαια ότι το να μετατρέπουμε τα τρόφιμα σε δίσκους δεν είναι μία από τις προτεινόμενες επιλογές αφού το κεντρικό θέμα του concept είχε ρόλο αλληγορικό.Το project, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τη Γκαλερί Επιστημών στο Λονδίνο στο πλαίσιο έκθεσης με θέμα το μέλλον του φαγητού, είχε ανταπόκριση πέρα από το αναμενόμενο και η ιδέα του να παρουσιαστούν καθημερινές τροφές με μία διαφορετική οπτική προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κοινού. Στο τέλος της εκδήλωσης, οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα μουσικά «εκθέματα» υποστηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο και τη μείωση της σπατάλης φαγητού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου