Τι δουλειά έχουν τα κομματόσκυλα στο κράτος. Να τα διώξουμε. Στο κράτος υπάρχουν υπάλληλοι που κάνουν και μπορούν να κάνουν μια χαρά την δουλειά τους. Θα δουλέψουμε μ΄ αυτούς και δεν μας χρειάζονται άλλοι. Ποιος τα λέει αυτά που η στήλη δεν έχει κουραστεί και δεν θα κουραστεί να τα φωνάζει; Ο εκ των κορυφαίων του ΣΥΡΙΖΑ ευρωβουλευτής κ. Δημήτρης Παπαδημούλης.
Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον χθεσινή συζήτηση που είχε με την κ. Τσαπανίδου στην πρωινή της τηλεοπτική εκπομπή γιατί θεωρώ τον κ. Παπαδημούλη εκ των σοβαρών και προσγειωμένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και επειδή εθίγησαν πολλά από εκείνα που μας απασχολούν ως συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ όταν και εάν κυβερνήσει.
Ενώ ελέχθησαν πολλά για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (στα οποία δόθηκαν και σαφείς απαντήσεις) επέλεξα να σταθώ μόνο στην τοποθέτησή του για την κρατική μηχανή και τα κομματόσκυλα ως θέμα ξεχωριστού και κυρίαρχου ενδιαφέροντος για το Δημόσιο.
Ξεχωριστού είτε ως μνημονιακή υποχρέωση το εξετάσει κανείς είτε ως (έτσι και αλλιώς) υποχρέωση όλων των κυβερνήσεων να μετατρέψουν την κρατική μηχανή από Βαλκανικό μοντέλο του πρώην ανατολικού μπλοκ... σε σύγχρονο ευρωπαϊκό μιας χώρας μέλους της Ε.Ε.
Και επειδή αντικείμενο του σημειώματος δεν είναι ούτε ο κ. Παπαδημούλης ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά το ερέθισμα που έδωσε για συζήτηση, προχωρώ στην ουσία αυτών που άκουσα (ίσως να ξεχνάω κάποια λόγια αλλά όχι το νόημα) αποφεύγοντας καχυποψίες και διπλές αναγνώσεις.
Στην ουσία λοιπόν.
Το κράτος, με την ευρεία έννοια, συνεχίζει ακόμη και σήμερα, στην κορύφωση της κρίσης, να παραμένει το μεγαλύτερο στρατόπεδο του κομματικού στρατού.
Το κράτος των υπουργείων, των ΔΕΚΟ, των χιλιάδων χρήσιμων και άχρηστων Οργανισμών, των Δήμων και των Δημοτικών επιχειρήσεων που απασχολούν (παρά τις σωρηδόν συνταξιοδοτήσεις μετά το 2010) πάνω από 1.000.000 κρατικούς υπαλλήλους.
Αυτούς για τους οποίους τρέχουν και χαλάνε τον κόσμο οι γνωστοί εργατοπατέρες (μπας και σκαρφαλώσουν και στη Βουλή) ενώ αγνοούν τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα γιατί απασχολούνται σε ταξικούς αντίπαλους και ολιγάρχες...
Αυτούς που τους είχαν μη στάξει και μη βρέξει μέχρι το 2009 που άδειασαν τα ταμεία, που κανείς δεν μας δάνειζε και ο κομματικός στρατός αποτελούσε μια από το σοβαρότατες αιτίες της πτώχευσης.
Τι κακό έχουν οι κρατικοί υπάλληλοι σε σχέση με τους κρατικούς υπαλλήλους των άλλων χωρών της Ε.Ε.;
Η γενική εικόνα είναι ότι το ελληνικό κράτος παραλύει ακόμη και την προεκλογική περίοδο. Στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ιταλία (για να μην πω Αγγλία και Γερμανία) συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Οι κυβερνήσεις ορισμένες φορές μέχρι που ξεχνιούνται...
Το ελληνικό κράτος όμως διαλύεται αν δεν έχει κυβέρνηση με κρατικίστικο προφίλ.
Το ελληνικό κράτος έχει σοβιετική συμπεριφορά και εκδικητική προς την ιδιωτική πρωτοβουλία και σε υπηρεσιακό επίπεδο.
Από τη Γενική Διεύθυνση μέχρι την παραλαβή εγγράφων από το πρωτόκολλο. Από τις υπηρεσίες του Δήμου (ανάλογα με το κόμμα που υπηρετεί ο Δήμαρχος) μέχρι και τον δημοτικό κλητήρα.
Η ειδικότερη εικόνα είναι ότι την πλειοψηφία του κομματικού στρατού των κρατικών στρατοπέδων συνθέτουν «πελάτες», αφισοκολλητές, παρατρεχάμενοι και κλακαδόροι που προέκυψαν από το «παιδομάζωμα» των βουλευτών σε γεωργικές και κτηνοτροφικές περιοχές ανταλλάσοντας τους διορισμούς με ψήφους.
Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς και στον χώρο της κρατικής παιδείας και στον στρατό και στα σώματα ασφαλείας.
Πρόκειται για το ποσοστό των κρατικών υπαλλήλων που «...έχοντας μπάρμπα...» νομίζουν ότι δεν έχουν κανένα λόγο να δουλέψουν σύμφωνα με τις ανάγκες του κράτους, ενώ θεωρούν καθήκον του φορολογούμενου να τους τρέφει όσοι και αν είναι.
«Σαμποτάρουν» δε την τεχνολογία στο δημόσιο γιατί «...εμείς δεν είμαστε κομπιουτεράδες».
Σύμμαχοι του κομματικού στρατού του κράτους είναι τα ελληνοσοβιετικά Σ.Σ.
Τα Σώματα Συμβούλων των υπουργών , των υφυπουργών και των Γενικών Γραμματέων.
Το Σ.Σ. που από το 1980 διέλυσαν υπουργεία, κατάργησαν υπηρεσίες και ακύρωσαν την διοικητική μηχανή στην πράξη.
Τα Σώματα Συμβούλων (κομματικών βεβαίως) είναι που έχουν δημιουργήσει το άβατο μεταξύ των πάλαι ποτέ υπηρεσιών των υπουργείων και των ΔΕΚΟ με την πολιτική ηγεσία και τις Διοικήσεις.
Αυτή είναι η σύνθεση, μέχρι και σήμερα, της κρατικής μηχανής 40 χρόνια «κομματικής κατοχής» κατά την μεταπολίτευση.
Έτσι διαμορφώνεται και η εικόνα όπως και αν την παρουσιάσουμε. Ως κομματόσκυλα, ως κλαδικές, η ως συντρόφους τους κόμματος. Μένει πλέον να φαντασθεί ο καθένας πως εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ανατρέψει αυτό το 40χρονο κατοχικό καθεστώς χωρίς βέβαια να βαφτίσει... μια πιθανή αλλαγή κομματικής φρουράς... σε δήθεν εκσυγχρονισμό με νέο αίμα... Να γιατί με απασχόλησαν οι δηλώσεις του κ. Παπαδημούλη.
Ενώ ελέχθησαν πολλά για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (στα οποία δόθηκαν και σαφείς απαντήσεις) επέλεξα να σταθώ μόνο στην τοποθέτησή του για την κρατική μηχανή και τα κομματόσκυλα ως θέμα ξεχωριστού και κυρίαρχου ενδιαφέροντος για το Δημόσιο.
Ξεχωριστού είτε ως μνημονιακή υποχρέωση το εξετάσει κανείς είτε ως (έτσι και αλλιώς) υποχρέωση όλων των κυβερνήσεων να μετατρέψουν την κρατική μηχανή από Βαλκανικό μοντέλο του πρώην ανατολικού μπλοκ... σε σύγχρονο ευρωπαϊκό μιας χώρας μέλους της Ε.Ε.
Και επειδή αντικείμενο του σημειώματος δεν είναι ούτε ο κ. Παπαδημούλης ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά το ερέθισμα που έδωσε για συζήτηση, προχωρώ στην ουσία αυτών που άκουσα (ίσως να ξεχνάω κάποια λόγια αλλά όχι το νόημα) αποφεύγοντας καχυποψίες και διπλές αναγνώσεις.
Στην ουσία λοιπόν.
Το κράτος, με την ευρεία έννοια, συνεχίζει ακόμη και σήμερα, στην κορύφωση της κρίσης, να παραμένει το μεγαλύτερο στρατόπεδο του κομματικού στρατού.
Το κράτος των υπουργείων, των ΔΕΚΟ, των χιλιάδων χρήσιμων και άχρηστων Οργανισμών, των Δήμων και των Δημοτικών επιχειρήσεων που απασχολούν (παρά τις σωρηδόν συνταξιοδοτήσεις μετά το 2010) πάνω από 1.000.000 κρατικούς υπαλλήλους.
Αυτούς για τους οποίους τρέχουν και χαλάνε τον κόσμο οι γνωστοί εργατοπατέρες (μπας και σκαρφαλώσουν και στη Βουλή) ενώ αγνοούν τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα γιατί απασχολούνται σε ταξικούς αντίπαλους και ολιγάρχες...
Αυτούς που τους είχαν μη στάξει και μη βρέξει μέχρι το 2009 που άδειασαν τα ταμεία, που κανείς δεν μας δάνειζε και ο κομματικός στρατός αποτελούσε μια από το σοβαρότατες αιτίες της πτώχευσης.
Τι κακό έχουν οι κρατικοί υπάλληλοι σε σχέση με τους κρατικούς υπαλλήλους των άλλων χωρών της Ε.Ε.;
Η γενική εικόνα είναι ότι το ελληνικό κράτος παραλύει ακόμη και την προεκλογική περίοδο. Στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ιταλία (για να μην πω Αγγλία και Γερμανία) συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Οι κυβερνήσεις ορισμένες φορές μέχρι που ξεχνιούνται...
Το ελληνικό κράτος όμως διαλύεται αν δεν έχει κυβέρνηση με κρατικίστικο προφίλ.
Το ελληνικό κράτος έχει σοβιετική συμπεριφορά και εκδικητική προς την ιδιωτική πρωτοβουλία και σε υπηρεσιακό επίπεδο.
Από τη Γενική Διεύθυνση μέχρι την παραλαβή εγγράφων από το πρωτόκολλο. Από τις υπηρεσίες του Δήμου (ανάλογα με το κόμμα που υπηρετεί ο Δήμαρχος) μέχρι και τον δημοτικό κλητήρα.
Η ειδικότερη εικόνα είναι ότι την πλειοψηφία του κομματικού στρατού των κρατικών στρατοπέδων συνθέτουν «πελάτες», αφισοκολλητές, παρατρεχάμενοι και κλακαδόροι που προέκυψαν από το «παιδομάζωμα» των βουλευτών σε γεωργικές και κτηνοτροφικές περιοχές ανταλλάσοντας τους διορισμούς με ψήφους.
Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς και στον χώρο της κρατικής παιδείας και στον στρατό και στα σώματα ασφαλείας.
Πρόκειται για το ποσοστό των κρατικών υπαλλήλων που «...έχοντας μπάρμπα...» νομίζουν ότι δεν έχουν κανένα λόγο να δουλέψουν σύμφωνα με τις ανάγκες του κράτους, ενώ θεωρούν καθήκον του φορολογούμενου να τους τρέφει όσοι και αν είναι.
«Σαμποτάρουν» δε την τεχνολογία στο δημόσιο γιατί «...εμείς δεν είμαστε κομπιουτεράδες».
Σύμμαχοι του κομματικού στρατού του κράτους είναι τα ελληνοσοβιετικά Σ.Σ.
Τα Σώματα Συμβούλων των υπουργών , των υφυπουργών και των Γενικών Γραμματέων.
Το Σ.Σ. που από το 1980 διέλυσαν υπουργεία, κατάργησαν υπηρεσίες και ακύρωσαν την διοικητική μηχανή στην πράξη.
Τα Σώματα Συμβούλων (κομματικών βεβαίως) είναι που έχουν δημιουργήσει το άβατο μεταξύ των πάλαι ποτέ υπηρεσιών των υπουργείων και των ΔΕΚΟ με την πολιτική ηγεσία και τις Διοικήσεις.
Αυτή είναι η σύνθεση, μέχρι και σήμερα, της κρατικής μηχανής 40 χρόνια «κομματικής κατοχής» κατά την μεταπολίτευση.
Έτσι διαμορφώνεται και η εικόνα όπως και αν την παρουσιάσουμε. Ως κομματόσκυλα, ως κλαδικές, η ως συντρόφους τους κόμματος. Μένει πλέον να φαντασθεί ο καθένας πως εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ανατρέψει αυτό το 40χρονο κατοχικό καθεστώς χωρίς βέβαια να βαφτίσει... μια πιθανή αλλαγή κομματικής φρουράς... σε δήθεν εκσυγχρονισμό με νέο αίμα... Να γιατί με απασχόλησαν οι δηλώσεις του κ. Παπαδημούλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου