Αλλά έστω και έτσι θετικό είναι το γεγονός των μεγάλων ακαπέλωτων συγκεντρώσεων.
Να δούμε βέβαια την συνέχεια γιατί αν μείνει εδώ αυτή η ιστορία θα είναι απλά μια εκτονωτική κίνηση. Κατεβαίνουμε μια μέρα, φωνάζουμε, ξεσπάμε, λέμε ότι εμείς κάναμε το καθήκον μας και κλεινόμαστε ξανά στο καβούκι μας.
Κάτι σαν ΓΣΕΕ δηλαδή. Θα πρόκειται για κατάντια.
Το περίεργο σε αυτήν την ιστορία είναι η κάλυψη από τα μέσα προπαγάνδας.
Σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα δεν υπήρξε πανό στην Ισπανία με το γνωστό σύνθημα. Η αλήθεια είναι ότι δεν μας πειράζει καθόλου.
Αν είναι να κινητοποιηθούμε λόγω ενός μύθου ας γίνει και έτσι. Εξάλλου μέσα σε άπειρους μύθους ...
ζούμε. Και άπειρους μύθους χρησιμοποιούν για να μας έχουν στο χέρι τους και να μας εκμεταλλεύονται. Ας χρησιμοποιήσουμε και εμείς έναν μύθο για να τους κάνουμε λίγο πιο ανήσυχο τον ύπνο.
Το σχέδιο τρομοκράτησης καλά κρατεί. Ή καθόμαστε να μας πεθάνουν και εμάς και τους απογόνους μας σε βάθος δέκα γενεών ή θα μας πετάξουν από το Ευρώ.
Σιγά το δίλλημα. Εμείς ότι είναι να πάθουμε θα το πάθουμε. Και το παθαίνουμε. Νομίζω ότι το πρόβλημα το έχουν κάτι τράπεζες και κάτι κεφαλαιούχοι.
Λένε κάποιοι ότι αν έρθει η δραχμή θα γίνουμε σαν την Κούβα. Και αν κάθε τρεις μήνες μας βάζουν όλο και πιο σκληρά μέτρα πως θα γίνουμε; Σαν την Δανία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου