Οι αλλαγή των όρων του χρέους της Ελλάδας ή αλλιώς η αναδιάρθρωση είναι αυτό που απασχολεί έντονα τον τελευταίο καιρό τόσο τους επικεφαλής της ηγεσίας της χώρας μας, όσο τον ξένο Τύπου, αλλά και τους δανειστές μας. Η αλλαγή μπορεί να γίνει με δύο τρόπους.
Είτε να αλλάξουν οι όροι με πρωτοβουλία της Ελλάδας, είτε μετά από συμφωνία και συνεννόηση με τους δανειστές. Στην πρώτη περίπτωση ονομάζεται «επιθετική» και είναι εξαιρετικά εχθρική για τους δανειστές, αλλά και επικίνδυνη για την Ελλάδα.
Αν η «επιθετική» αποφασιστεί τότε η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θα σταματήσουν να μας δανείζουν, αφού θα έχουμε προχωρήσει σε «κόψιμο» του ποσού που έχουμε πάρει. Δηλαδή οι δανειστές δε θα πάρουν πίσω μέρος του ποσού και έτσι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα τεθούν απέναντι μας, με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για την οικονομία μας, όσο και για την υπόστασή μας ως κράτος, αφού θα μείνουμε χωρίς συμμάχους!
Όσο για τη δεύτερη περίπτωση, η προϋπόθεση είναι να αναδιαρθρωθεί το χρέος, αλλά μετά από συνεννόηση με την Τρόικα. Το σενάριο απαιτεί πολύ χρόνο για να ολοκληρωθεί, αφού οι διαπραγματεύσεις ενδέχεται να κρατήσουν ακόμα και μήνες.
Αρχικά θα πρέπει να αποφασιστεί το πακέτο προσφοράς, το οποίο θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση στους πιστωτές, ενώ από εκεί και πέρα θα ξεκινήσουν οι… ατελείωτες συζητήσεις. Ένας – ένας ξεχωριστά οι πιστωτές θα πρέπει να ερωτηθούν για τη μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων και στη συνέχεια για την επιμήκυνση της αποπληρωμής τους με βάση το πακέτο προσφοράς.
Αν όλοι τελικά δεχθούν θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία και για τις νέες εκδόσεις των όρων, ενώ «πονοκέφαλο» θα προκαλέσουν οι δανειστές που θα απαντήσουν αρνητικά, καθώς θα ξεκινήσουν νέοι κύκλοι συζητήσεων για το τι μέλλει γενέσθαι.
Αμέσως, γίνεται αντιληπτό ότι η διαδικασία χρειάζεται πολύ χρόνο και μέχρι να ολοκληρωθεί η μόνη χρηματοδότηση που θα έχει η Ελλάδα θα είναι από την τρόικα!
Πρέπει να αναφέρουμε ότι σε αυτό το σημείο που βρίσκεται η χώρα μας, η αναδιάρθρωση δεν μπορεί να δώσει τη λύση. Η λύση μπορεί να έρθει αν τελικά οι αγορές πειστούν ότι η Ελλάδα τα κατάφερε και άλλαξε τακτική.
Εδώ η προϋπόθεση είναι να μην εμφανιστεί δημοσιονομικό πλεόνασμα και για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, οι δαπάνες του Δημοσίου θα πρέπει να κοπούν κατά 25 δισ. ευρώ.
Αυτή η προοπτική είναι αναπόφευκτη αφού αφενός λόγω ύφεσης το ΑΕΠ συρρικνώνεται κι έτσι η σχέση χρέους προς ΑΕΠ και ελλείμματος προς ΑΕΠ χειροτερεύει και αφετέρου διότι η ύφεση έχει εκμηδενίσει τα κέρδη των επιχειρήσεων και κατά συνέπεια δεν υπάρχουν φορολογικά έσοδα.
Την τραγική κατάσταση για την Ελλάδα έφερε το λανθασμένο πρόγραμμα εξυγίανσης που εφάρμοσε η κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα. Η διαχείριση της κυβέρνησης για την κρίση έως τώρα έχει στεφθεί από πλήρη αποτυχία!
Είτε να αλλάξουν οι όροι με πρωτοβουλία της Ελλάδας, είτε μετά από συμφωνία και συνεννόηση με τους δανειστές. Στην πρώτη περίπτωση ονομάζεται «επιθετική» και είναι εξαιρετικά εχθρική για τους δανειστές, αλλά και επικίνδυνη για την Ελλάδα.
Αν η «επιθετική» αποφασιστεί τότε η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θα σταματήσουν να μας δανείζουν, αφού θα έχουμε προχωρήσει σε «κόψιμο» του ποσού που έχουμε πάρει. Δηλαδή οι δανειστές δε θα πάρουν πίσω μέρος του ποσού και έτσι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα τεθούν απέναντι μας, με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για την οικονομία μας, όσο και για την υπόστασή μας ως κράτος, αφού θα μείνουμε χωρίς συμμάχους!
Όσο για τη δεύτερη περίπτωση, η προϋπόθεση είναι να αναδιαρθρωθεί το χρέος, αλλά μετά από συνεννόηση με την Τρόικα. Το σενάριο απαιτεί πολύ χρόνο για να ολοκληρωθεί, αφού οι διαπραγματεύσεις ενδέχεται να κρατήσουν ακόμα και μήνες.
Αρχικά θα πρέπει να αποφασιστεί το πακέτο προσφοράς, το οποίο θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση στους πιστωτές, ενώ από εκεί και πέρα θα ξεκινήσουν οι… ατελείωτες συζητήσεις. Ένας – ένας ξεχωριστά οι πιστωτές θα πρέπει να ερωτηθούν για τη μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων και στη συνέχεια για την επιμήκυνση της αποπληρωμής τους με βάση το πακέτο προσφοράς.
Αν όλοι τελικά δεχθούν θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία και για τις νέες εκδόσεις των όρων, ενώ «πονοκέφαλο» θα προκαλέσουν οι δανειστές που θα απαντήσουν αρνητικά, καθώς θα ξεκινήσουν νέοι κύκλοι συζητήσεων για το τι μέλλει γενέσθαι.
Αμέσως, γίνεται αντιληπτό ότι η διαδικασία χρειάζεται πολύ χρόνο και μέχρι να ολοκληρωθεί η μόνη χρηματοδότηση που θα έχει η Ελλάδα θα είναι από την τρόικα!
Πρέπει να αναφέρουμε ότι σε αυτό το σημείο που βρίσκεται η χώρα μας, η αναδιάρθρωση δεν μπορεί να δώσει τη λύση. Η λύση μπορεί να έρθει αν τελικά οι αγορές πειστούν ότι η Ελλάδα τα κατάφερε και άλλαξε τακτική.
Εδώ η προϋπόθεση είναι να μην εμφανιστεί δημοσιονομικό πλεόνασμα και για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, οι δαπάνες του Δημοσίου θα πρέπει να κοπούν κατά 25 δισ. ευρώ.
Αυτή η προοπτική είναι αναπόφευκτη αφού αφενός λόγω ύφεσης το ΑΕΠ συρρικνώνεται κι έτσι η σχέση χρέους προς ΑΕΠ και ελλείμματος προς ΑΕΠ χειροτερεύει και αφετέρου διότι η ύφεση έχει εκμηδενίσει τα κέρδη των επιχειρήσεων και κατά συνέπεια δεν υπάρχουν φορολογικά έσοδα.
Την τραγική κατάσταση για την Ελλάδα έφερε το λανθασμένο πρόγραμμα εξυγίανσης που εφάρμοσε η κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα. Η διαχείριση της κυβέρνησης για την κρίση έως τώρα έχει στεφθεί από πλήρη αποτυχία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου