Κήποι Alnwick, Ηνωμένο Βασίλειο
Οι κήποι του κάστρου Alnwick στη βόρεια Αγγλία είναι ήσυχοι και πανέμορφοι εκ πρώτης όψεως. Ανάμεσά τους, όμως, βρίσκεται και ο διάσημος Poison Garden(δηλητηριώδης κήπος), ο οποίος δημιουργήθηκε το 2005 και πραγματικά τα φυτά που «φιλοξενεί» μπορούν να... σκοτώσουν τους επισκέπτες. Κώνειο, δακτυλίτιδα, Ricinis communis (που παράγει τοξική ρητίνη, για την οποία δεν υπάρχει αντίδοτο), Strychnos nux-vomica (που παράγει δηλητηριώδη στρυχνίνη) είναι μερικά μόνο από τα όχι και τόσο φιλικά φυτά που θα συναντήσει κάποιος εκεί, με προειδοποίηση στην πύλη εισόδου. Ο λόγος ύπαρξης του κήπου είναι κυρίως για να επιμορφώνει τον κόσμο για τα ναρκωτικά, αλλά αποτελεί ένα μέρος από το οποίο καλύτερα να μείνετε μακριά.
Τσέρνομπιλ, Ουκρανία
Ο τόπος όπου συνέβη ένα από τα χειρότερα πυρηνικά ατυχήματα της ιστορίας, η έκρηξη του αντιδραστήρα Νο. 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας το 1986, το Τσέρνομπιλ μετά την καταστροφή εγκαταλείφτηκε και από τους 14 χιλιάδες κατοίκους του και σήμερα παραμένει ακατοίκητο στο μεγαλύτερο μέρος του, λόγω της ραδιενέργειας και της κατακρήμνισης. Παρ’ όλ’ αυτά πραγματοποιούνται οργανωμένες ξεναγήσεις στο μέρος, ακόμη και σήμερα, μεγάλες εκτάσεις της ουκρανικής επαρχίας παραμένουν ραδιενεργές και ακατάλληλες για καλλιέργεια, ενώ μικρές πόλεις κοντά στον αντιδραστήρα έχουν εγκαταλειφθεί. Αν βρεθείτε στο εγκαταλελειμμένο Prypiat, που σήμερα αποτελεί πόλη-φάντασμα λόγω του ατυχήματος, μείνετε μακριά από τα βρύα, τα οποία απορροφούν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας.
Caminito del Rey, Ισπανία
Μεταφράζεται ως «το μικρό μονοπάτι του βασιλιά» και είναι ένα μονοπάτι περίπου 3,5 χιλιομέτρων μήκους και 1 μέτρου πλάτους, σε ύψος 100 μέτρων, το οποίο βρίσκεται στο μικρό ισπανικό χωριό El Chorro, κατά μήκος ενός φαραγγιού. Έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του πιο επικίνδυνου μονοπατιού στον κόσμο, αφού εκεί έχασαν 5 άνθρωποι τη ζωή τους το 1999 και 2000 και στην πραγματικότητα δεν κατασκευάστηκε για πεζοπορία, αλλά για τη χρήση εργατών που έπρεπε να μεταφέρουν υλικά και να επιθεωρούν τις εργασίες. Την ονομασία του την πήρε το 1921 όταν ο βασιλιάς Αλφόνσο XIII περπάτησε στο μονοπάτι για να εγκαινιάσει το φράγμα στον ποταμό Guadalhorce. Ακόμη κι όταν το μονοπάτι έκλεισε το 2000, 4 ακόμη άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το 2008 έως το 2013. Έπειτα από αρκετά μέτρα ασφαλείας, το μονοπάτι ξανάνοιξε τον Μάρτιο του 2015, αλλά ακόμη δεν αποτελεί ασφαλή προορισμό για αρχάριους πεζοπόρους.
Βράχοι του Μοχέρ, Ιρλανδία
Με περίπου 1 εκατομμύριο επισκέπτες το χρόνο, οι βράχοι του Μοχέρ είναι η πιο δημοφιλής τουριστική ατραξιόν της Ιρλανδίας. Φτάνουν τα 120 μέτρα ύψος, με μέγιστο ύψος στα 215 μέτρα και το υλικό τους είναι σχιστόλιθος και ψαμμίτης. Κάποιοι από τους βράχους φτάνουν τα… 300 εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης, ενώ υπάρχουν περίπου 30 χιλιάδες πουλιά από περισσότερα από 20 είδη που ζουν εκεί. Αυτό, όμως, που δεν έχουν οι βράχοι είναι τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, κάτι που έχει οδηγήσει σε αρκετούς θανάτους.
Έρημος Danakil, Ερυθραία
Σε περίπτωση που ο καιρός και οι υψηλές θερμοκρασίες μέχρι 48 βαθμούς Κελσίου δεν αρκούν για να σας αποτρέψουν, τότε ίσως οι τοξικοί πίδακες το καταφέρουν. Το τοπίο με τα ενεργά ηφαίστεια είναι άκρως θανατηφόρο, η έρημος βρίσκεται 100 μέτρα κάτω από τη στάθμη της θάλασσας και αν κάποιος θέλει να το επισκεφτεί, θα πρέπει να έχει μαζί του έμπειρο οδηγό.
Γκραντ Κάνιον, Αριζόνα
Περίπου 600 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στο Γκραντ Κάνιον, το διάσημο φαράγγι των Η.Π.Α, μήκους 446 χιλιομέτρων, δηλαδή ένας μέσος όρος 12 ατόμων από τα 4,5 εκατομμύρια που το επισκέπτονται κάθε χρόνο. Το μέρος είναι γεμάτο κινδύνους και πολλοί επισκέπτες του έχουν πεθάνει από αφυδάτωση, εξάντληση, θερμοπληξία, επιδείνωση υπαρχόντων παθήσεων, πτώσεις, ακόμη και αυτοκτονία.
Half Dome, Εθνικό Πάρκο Yosemite, Καλιφόρνια
Το Half Dome στο Εθνικό Πάρκο Yosemite είναι ένας βραχώδης σχηματισμός σχεδόν απόλυτα κάθετος, τον οποίο οι αναρριχητές ανεβαίνουν με μεταλλικά καλώδια, για να πραγματοποιήσουν την άνοδο των 120+ μέτρων. Παρά την επικινδυνότητα, το τολμούν αρκετοί κι έχουν χαθεί μέχρι σήμερα 60 ζωές. Κάποιοι έχουν γλιστρήσει, άλλοι έχουν χτυπηθεί από αστραπή και η λίστα ελπίζουμε να μην μεγαλώσει άλλο.
Μονοπάτι Kokoda, Παπούα Νέα Γουινέα
Αφότου οι Αυστραλοί στρατιώτες πολέμησαν εκεί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το μονοπάτι Kokoda των σχεδόν 100 χιλιομέτρων έγινε δημοφιλές στους Αυστραλούς τουρίστες που θέλησαν να τιμήσουν τους νεκρούς. Περνώντας από ποτάμια, βουνά και ζούγκλα, όμως, το μονοπάτι παραμένει δύσκολο και επικίνδυνο, με 6 άτομα να έχουν σκοτωθεί και περίπου 50 να έχουν διασωθεί με αεροπλάνο.
Λίμνη Natron, Τανζανία
Λόγω του ότι η λίμνη είναι καλυμμένη με μια κρούστα από αλκαλικά άλατα, είναι ιδιαιτέρως όμορφη. Για τον ίδιο λόγο, όμως, είναι και θανατηφόρα, αφού σκοτώνει ό,τι έρχεται σε επαφή μαζί της. Το κολύμπι απαγορεύεται αυστηρά, γι’ αυτό φροντίστε να αξιοποιήσετε το μαγιό σας κάπου αλλού όταν πάτε διακοπές στην Τανζανία.
Εθνικό Πάρκο Madidi, Βολιβία
Όσο όμορφα κι αν είναι, τα φυτά είναι κάτι που πρέπει να προσέχει όποιος βρεθεί στο υπέροχο αυτό εθνικό πάρκο της Βολιβίας. Κάποια είδη μπορεί να προκαλέσουν ζαλάδα κι έντονη φαγούρα, ενώ χρειάζεται να επικοινωνήσει κάποιος με τις αρχές προκειμένου να ενημερωθεί τι να προσέχει. Κι αν κάποιος κοπεί, έστω και λίγο, εκεί, υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από τα τροπικά παράσιτα.
Λευκό όρος, Γαλλία/Ιταλία
Αποτελεί το υψηλότερο βουνό των Άλπεων και ένα από τα πιο επικίνδυνα πεζοπορικά μέρη του πλανήτη. Με υψόμετρο 4800 μέτρων, ο αέρας στην κορυφή μπορεί να φτάνει τα 95 χιλιόμετρα την ώρα, κάτι που όμως, δεν εμποδίζει περισσότερους από 20 χιλιάδες ανθρώπους να αποπειρώνται να κατακτήσουν την κορυφή κάθε χρόνο, από τους οποίους 30-70 χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο. Πολλά ταξιδιωτικά γραφεία, μάλιστα, διαφημίζουν λανθασμένα το μέρος ως μια «απλή πεζοπορία» παρακινώντας πολλούς αρχάριους πεζοπόρους, οι οποίοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες.
Έβερεστ, Ιμαλάια
Η ψηλότερη και πιο διάσημη κορυφή του κόσμου αποτελεί επίσης και την πιο επικίνδυνη απόπειρα ορειβασίας. Το Έβερεστ βρίσκεται ακριβώς στα όρια του Θιβέτ και του Νεπάλ κι ακόμη και να φτάσει κάποιος στην πρώτη βάση είναι επικίνδυνη δοκιμασία, με κάποιους ορειβάτες να έχουν κινδυνέψει ή και χάσει τη ζωή τους από τη νόσο μεγάλου υψομέτρου. Όποιος, μάλιστα, καταφέρει να φτάσει στα 8.848 μέτρα, έχει 1 στις 10 πιθανότητες να μην καταφέρει να ξανακατέβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου