Από τις οκτώ κάθε πρωί στα πλοία της γραμμής Θάσος – Κεραμωτή ένας μεσήλικας κιθαρωδός, με ευγενικά ελληνικά και ασιατικά στοιχεία στα χαρακτηριστικά του επιμένει να ανταγωνίζεται τη θάλασσα και τους γλάρους και να διεκδικεί τα ψιλά από τους επιβάτες των διακοπών προσφέροντας τον ερωτισμό του «Besame Mucho», τον αισθησιασμό του «Quisas, Quisas, Quisas», τη νοσταλγία του «Ηistoria de un amor» και την απελπισία του «House of the rising sun». Λίγες ώρες μετά, μόλις ο ήλιος σηκωθεί αρκετά, στο πεζοδρόμιο της Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη, περίπου στο ύψος του παλαιού «Φωκά», ένα ροκ συγκρότημα, με ανοιχτή τη θήκη της κιθάρας, προσπαθεί να εξαργυρώσει τη νεανική ορμή των μελών του. Ακριβώς απέναντι ένας περιπλανώμενος – απλανής απευθύνεται στους περαστικούς με ξεψυχισμένη –ή μήπως διστακτική;- φωνή ρωτώντας αν ενδιαφέρονται να αγοράσουν δύο πακέτα χαρτομάντιλα για ένα ευρώ. Λίγο πιο κάτω ένας εμφανώς ταλαιπωρημένος άστεγος ζητάει ψιθυριστά τη βοήθεια του κόσμου, έχοντας στα πόδια του ξαπλωμένα δύο συμπαθέστατα σκυλάκια.
Οι μουσικές του Αυγούστου έχουν μεγάλη ποικιλία, αλλά έναν κοινό παρανομαστή. Την απελπισία όσων τις εκφέρουν, αφού, εκτός από τις αντικειμενικές δυσκολίες της καθημερινότητάς τους, εκτός από τη ζέστη, έχουν να αντιμετωπίσουν τη χαλαρότητα της ατμόσφαιρας κάποιων ημερών, οι οποίες, θέλει δε θέλει κάποιος, μετέχει δε μετέχει της καλοκαιρινής γιορτής, είναι εμποτισμένες με τη γεύση των διακοπών.
Ακόμη και στη σημερινή Ελλάδα η εβδομάδα αυτή είναι διαφορετική. Εχει άλλο ρυθμό, που «χωράει» την Πανσέληνο, το πρωθυπουργικό μυστήριο της Αμφίπολης, τον ΕΝΦΙΑ, την επιδείνωση της κρίσης στην Ουκρανία και τα μπάνια του λαού. Μόνον ο αγώνας για την επιβίωση που δίνουν στο κάθε λογής πεζοδρόμιο όσοι μια ζωή βρίσκονται «δυο πόντους έξω απ' τη ζωή» εκπέμπει την ίδια υγρασία ιδρώτα και αγωνίας. 'Οπως συνέβαινε και πριν από την κρίση. Όπως θα συμβαίνει και μετά.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου