Ο κόσμος, πολύς κόσμος, θα κατέβαινε από νωρίς στο κέντρο. Από παντού, από την Καλαμαριά, την Τούμπα, το Πέμπτο, την Τριανδρία, την Ευαγγελίστρια, την Άνω Πόλη. Από την προσφυγομάνα Δυτική Θεσσαλονίκη που μεγάλωσε τα παιδιά της μαθαίνοντας τα να μοιράζονται τα πάντα, να κλαίνε με τις λύπες και να χαίρονται με τις χαρές των άλλων. Εκεί στο κέντρο, όλος αυτός ο κόσμος θα συναντούσε ένα ατελείωτο πλήθος φίλων και συντρόφων που ήρθαν στη Θεσσαλονίκη από άλλα μέρη για να διαδηλώσουν μαζί μας, για να πέσει η κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, για να μπορέσει αυτός ο τόπος να έχει αύριο, με δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, φροντίδα για τους αδύναμους και φόρους και σφαλιάρες για τους ισχυρούς. Στη δική μου διαδήλωση στη ΔΕΘ θα είχε μεγάλα μπλοκ, όχι κομματικά και οργανώσεων, αλλά για το νερό, για την εκπαίδευση, για την ενημέρωση, για την ανεργία, για τη Χαλκιδική, για τους μετανάστες, βάλε ότι άλλο εσύ θες. Ο κόσμος, το πλήθος, θα ήταν παντού και στην Καμάρα, και στην πλατεία Αγίας Σοφίας, και στο άγαλμα του Βενιζέλου και στην πλατεία Αριστοτέλους και η Θεσσαλονίκη θα έμοιαζε πολύ μικρή πόλη, ο ένας πάνω στο άλλο θα ήμασταν, όπως τότε – θυμάσαι – στη Φλωρεντία το Νοέμβρη του 2002. Και όλοι μαζί, από όλους τους δρόμους, θα ξεκινούσαμε να περπατάμε με συνθήματα, με φωνές, με γέλια, με τις γροθιές μας σηκωμένες στον ουρανό και μαζί μας θα ήταν το ζευγαράκι από το τραίνο, που σου έγραψα τις προάλλες και κάποιοι στράβωσαν, το παιδί που σκοτώθηκε γιατί δεν είχε να πληρώσει ένα γαμημένο εισιτήριο για το κωλοτρόλεϊ, ο οικοδόμος που έχασε τη ζωή του στη θεμελίωση του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, φίλοι και αδέρφια που μας την έκαναν πολύ νωρίς. Και έτσι, ζωντανοί και φαντάσματα, θα φτάναμε στη ΔΕΘ και στην ΕΡΤ3 και από το δρόμο δεν θα θέλαμε να φύγουμε, δεν θα θέλαμε να τελειώσει αυτή η διαδήλωση. Και θα συνεχίζαμε… Αλλά, όπως και να έχουν τα πράγματα, εμένα όλες οι διαδηλώσεις στη ΔΕΘ μου αρέσουν.Ο alterthess ιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου