Το haircut που ετοιμάζουν οδηγεί τις τράπεζες σε κρατικοποίηση;;

«Το ελληνικό χρέος πρέπει να γίνει βιώσιμο και εξετάζουμε μια βιώσιμη λύση» είπαν οι κ. Μέρκελ και Σαρκοζί στη χθεσινοβραδυνή κοινή συνέντευξή τους, χωρίς να δώσουν περαιτέρω διευκρινίσεις και λεπτομέρειες. Κατέστησαν όμως σαφές πως η συμφωνία της 21ης Ιουλίου δεν υφίσταται. Το πρόβλημα του ελληνικού χρέους εξετάζεται σε νέα βάση και με τα νέα δεδομένα. Οι δύο ευρωπαίοι ηγέτες δεν άφησαν επίσης κανένα περιθώριο παρερμηνείας για τις προτεραιότητές τους, που αφορούν την στήριξη των ευρωπαϊκών τραπεζών από τη «βιώσιμη λύση στο ελληνικό πρόβλημα».
Σύμφωνα με αρχικές εκτιμήσεις, ένα haircut της τάξεως του 50% για τις ελληνικές τράπεζες αντιστοιχεί σε περίπου 30 δις. ευρώ νέα κεφάλαια τα οποία θα πρέπει να καλύψουν τις ζημιές, ώστε να διατηρηθούν οι δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Στις παρούσες συνθήκες, ούτε ως αστείο δεν μπορεί να περιμένει κανείς πως η αγορά μπορεί να σηκώσει τόσο γενναίες αυξήσεις κεφαλαίου. Συνεπώς, η μόνη διέξοδος είναι η προσφυγή στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που ισοδυναμεί με κρατικοποίηση των τραπεζών που θα προσφύγουν, δεδομένου ότι η κεφαλαιακή ενίσχυση θα γίνει μέσω έκδοσης κοινών (και όχι προνομιούχων όπως στο προηγούμενο πακέτο) μετοχών οι οποίες θα ανήκουν στο κράτος.
Πρόκειται περίπου για το μοντέλο που ακολουθήθηκε εξ αρχής για τις ιρλανδικές τράπεζες, με προοπτική, σε βάθος 2ετίας – 3ετίας το κράτος να μπορέσει να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις.
Με άλλα λόγια, οι μέτοχοι κινδυνεύουν να χάσουν τις τράπεζές τους.
Μια τέτοια εξέλιξη, δεν επηρεάζει ούτε κατ’ ελάχιστον τους καταθέτες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, από την προηγούμενη Παρασκευή και στο πλαίσιο προετοιμασίας της συνάντησης Μέρκελ – Σαρκοζί, ζητήθηκαν από τις ελληνικές αρχές, στοιχεία για τα χαρτοφυλάκια ομολόγων, τα κεφάλαια και την πρόοδο του ελέγχου των χαρτοφυλακίων δανείων που διενεργεί η Black Rock στις ελληνικές τράπεζες. Ανεπίσημες πληροφορίες, κάνουν λόγο και για περαιτέρω συζητήσεις, αναφέροντας ειδικότερα, το θέμα προστασίας των καταθέσεων καθώς και το ζήτημα διασφάλισης του προσωπικού των τραπεζών, παραπέμποντας ευθέως σε συζητήσεις επίσημων πλέον σεναρίων κρατικοποιήσεων.

Θα πρέπει δε να ληφθεί υπόψη, πως πέραν των κεφαλαίων που θα απαιτηθούν στην περίπτωση ενός μεγάλου κουρέματος, θα πρέπει να προστεθούν επίσης οι επιπρόσθετες πιθανές κεφαλαιακές ανάγκες για κάλυψη επισφαλειών στα δανειακά χαρτοφυλάκια, που θα αναδείξει η ολοκλήρωση του ελέγχου της Black Rock και που χρονικά σχεδόν θα συμπέσει με το κούρεμα.