Εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα. Εκεί, στο χωριό που αφήσαµε πίσω και που δεν είχε φαινοµενικά τουλάχιστον, τίποτα το συναρπαστικό να µας προσφέρει, µπορεί όµως σήµερα να µας διδάξει την ουσία που χάσαμε στην πορεία. Εκεί που κορόιδευες τον γείτονα, τον συγγενή, που έφευγε χαράµατα στα καπνά, πάνω σε ένα γαιδουράκι, ενώ εσύ γύριζες από τα «ξύδια» και το ρεμπελιό και τον αποκαλούσες καημένο, αναχρονιστικό, που δεν ξέρει τι του γίνεται. Εκεί που ξυπνούσες και κοιμόσουν µε τη δροσούλα, εκεί που το μάτι σου χόρταινε ουρανό, εκεί που η μύτη του «πλημμύριζε» από χίλιες ευωδιές, εκεί που το στόμα σου απολάμβανε τα γνήσια προιόντα του μπαξέ. Εκεί που κάποια στιγμή τα παράτησες, γιατί δεν ήσουν εσύ για τέτοια, δεν σου κόλλαγε το «περιβάλλον», είχες άλλα όνειρα, δεν υπήρχε κάτι να σε συναρπάζει. Εκεί που και οι άλλοι σαν και σένα, πούλησαν χωράφια, κτήματα, το γάιδαρο και τα έκαναν μπαράκι, φαστφουντάδικο, κεφετέρια, και 4Χ4 4000 κυβ. Εκεί που έπεισες τον πατέρα σου να πουλήσει το χωράφι για να πας στην πρωτεύουσα να σπουδάσεις. Και δεν σπούδασες και το χωράφι το «έφαγες», αλλά και να σπούδασες χωρίς το «βύσμα» έμεινες στη μετριότητα και «ξέραινες» το σκατό σου για να τη «βγάζεις». Εκεί λοιπόν θα γυρίσεις για να βρεις όλα αυτά που παράτησες, για να βρεις αυτό που σου ανήκει πραγματικά και θα σου γεμίσει την ψυχή, αυτό που δεν μπορεί κανείς να στο πάρει, αυτό που κανένα μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο ακόμα και μακροπρόθεσμο δεν θα στο πατήσει. Εκεί λοιπόν εσύ, εγώ, όλοι μας θα βρούμε τον χαμένο μας ΕΑΥΤΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου