Πείνα, από σπατάλη τροφίμων ή Μειώστε τις απώλειες και μην αγοράζετε τρόφιμα αλόγιστα

Ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται -μέσα στα επόμενα 20 χρόνια θα φτάσει τα 8,3 δισεκατομμύρια-, οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται και θα αυξηθούν δραματικά, έως 1 δισ. άνθρωποι ήδη πεινάνε. «Τσουνάμι πείνας και εξεγέρσεις για το φαγητό» προβλέπει στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον ο διεθνούς φήμης ειδικός σε θέματα τροφίμων, σερ Τζον Μπέντινγκτον.

«Η δραματική άνοδος των τιμών των τροφίμων, η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, το κόστος των καυσίμων και οι συγκρούσεις για το νερό θα βυθίσουν εκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα»
Τα τελευταία χρόνια η πρόοδος σε θέματα αντιμετώπισης της πείνας έχει μπλοκάρει - 1 δισ. άνθρωποι πεινάνε. Διανύουμε μια μοναδική περίοδο στην ιστορία. Το σύστημα τροφίμων δέχεται πολλές απειλές, όχι μόνο από την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού».
«Καθώς ο κόσμος θα γίνεται πολυπληθέστερος και πλουσιότερος, η ζήτηση για τρόφιμα, νερό και ενέργεια θα εκτοξευθεί στα ύψη. Η δραματική άνοδος στις τιμές των τροφίμων θα προκληθεί από τη ραγδαία αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, το υψηλό κόστος των καυσίμων και τις συγκρούσεις για το νερό. Με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να υποφέρουν από την πείνα, γεγονός που θα πυροδοτήσει μαζικά μεταναστευτικά κύματα και κοινωνικές εξεγέρσεις. Ακόμη και στη Βρετανία, οι τιμές βασικών αγαθών, όπως το ψωμί, το ρύζι και το γάλα, εκτιμάται ότι θα "χτυπήσουν κόκκινο" τα επόμενα 30 με 40 χρόνια. Ακόμη και μία "μέτρια" αύξηση στις τιμές των τροφίμων είναι αρκετή για να οδηγήσει περισσότερους από 100 εκατ. ανθρώπους στη λιμοκτονία».
 Οι τιμές των τροφίμων θα αυξηθούν μέσα στα επόμενα 40 χρόνια και οι αυξήσεις θα επηρεάσουν αρχικά τούς φτωχότερους στον πλανήτη, ανάμεσά τους και τους φτωχούς των ανεπτυγμένων κρατών».
 Οι κυβερνήσεις πρέπει να δώσουν έμφαση στις αλλαγές της γεωργικής καλλιέργειας, με στόχο να διασφαλίσουν ότι η ενίσχυσή της δεν θα αποβεί σε βάρος της αειφορίας και να παράσχουν κίνητρα στο γεωργικό τομέα, που λειτουργεί ως ανάχωμα του υποσιτισμού. Πρέπει να πετύχουμε την ισορροπία μεταξύ της μελλοντικής ζήτησης και προσφοράς και γι' αυτό απαιτείται και ανανέωση των γνώσεων και των τεχνικών από τους παραγωγούς.
 Υπολογίζεται  ότι το 30% όλων των προϊόντων που παράγονται παγκοσμίως χάνεται ή σπαταλιέται πριν αλλά και μετά τη χρήση του από τους καταναλωτές. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι απώλειες σημειώνονται μετά την παραγωγή, κυρίως λόγω ελλείψεων στις μεθόδους αποθήκευσης. Στις ανεπτυγμένες χώρες έχουμε άσκοπη υπερκατανάλωση. Για παράδειγμα, στη Μ. Βρετανία περίπου το 25% του αγορασμένου φαγητού καταλήγει στα σκουπίδια.
enet.gr